In deze video duik ik in de menselijke trekjes van onze oogappels. Want het is je waarschijnlijk wel eens opgevallen: soms zijn dieren net mensen!
Zo had Amorin een wondje aan z’n been: hij had zich flink aangetikt. Hij liet het mij zien toen ik hem aan het poetsen was en was Heel Erg! Is dat aanstellerij? Aandacht trekken? Of denk ik dan teveel als mens?
En je hond: hoe schuldig kijkt hij als je thuis komt en hij heeft iets gesloopt…. Weet hij dan dat hij fout zit of is er iets anders aan de hand?
Menselijke trekjes
We kennen onze dieren heel wat menselijke eigenschappen toe: blijheid, verdriet, rouw, stout zijn, zich schuldig gedragen, arrogant zijn e.d.
Klopt dat, hebben dieren menselijke trekjes? Of houden we onszelf voor de gek?
Zo was mijn paard in z’n jonge jaren een enorm lastpak met vangen in het land. Hij liet zich niet pakken door mij. En dat land was echt heeel erg groot. Het meest frustrerende is dan dat je hem op z’n donder wil geven wanneer je hem dan eindelijk te pakken hebt, maar je weet dat het dan de volgende keer nog lastiger wordt. Dus je moet ‘m uitbundig prijzen. Tsja, dat was best een uitdaging.
Ik voelde me afgewezen door mijn paard, maar daar had het natuurlijk helemaal niets mee te maken. Hij was gewoon liever in het land bij z’n vriendjes. De oplossing bestond uit wortels. Daar was en is ie gek op. Daarmee liet hij zich wel vangen.
Maar wanneer je denkt dat jouw hond zich schuldig voelt wanneer je thuis komt en je bank is aan repen verscheurd, dan heb je het mis. Hij heeft last van verlatingsangst, merkt dat je boos bent en is bang voor de straf die gaat volgen.
Wat is er écht aan de hand
Een appel doen op het primaire onderliggende probleem is de enige oplossing. De hond helpen met z’n verlatingsangst helpt om jouw meubilair heel te houden. De associaties van mijn paard met mij veranderen van ‘werk en vriendjes verlaten’ naar ‘wie weet krijg ik lekkers’ hielp ook.
Uiteindelijk verschillen zoogdieren niet zo heel erg van mensen. Emoties als angst, verdriet, rouw, genoegen en geluk: dat kennen dieren ook en het is hun primaire drijfveer. Wanneer we ons bewust zijn van die menselijke trekjes en er rekening mee houden dan getuigt dat van sociale intelligentie en empathie. Kwaliteiten die we als mens heel waardevol vinden.
Het vliegt de bocht uit
Het vliegt de bocht uit wanneer we dieren kleren gaan aantrekken en optutten. Denk aan die kleine hondjes met (hele dure) kleertjes en halsbanden, arabieren met make-up en nagellak. Ook hebben dieren niks met winnen en medailles, dat zijn menselijke trekjes die ze niet met ons delen. Of met trots en eer. Ze willen gewoon geprezen worden door hun baas, veilig en zonder angst leven, beloond worden en lekker eten krijgen.
Overeenkomsten
Persoonlijk vind ik de overeenkomst tussen kinderen en jonge dieren heel grappig. Ze doen dezelfde dingen: ze zoeken de grenzen op van wat mag en niet mag, ze zijn open voor beloning en aanmoediging en ze leren wat er van ze wordt verwacht. Ze ontwikkelen zich daarin, in hun taak en ontlenen daar zelfvertrouwen aan.
Bijzondere band
Zo je dier beter leren kennen, begrijpen wat hem drijft en hoe je goed kunt samenwerken: dat vind ik het mooiste aan werken met dieren. Want is het niet bijzonder, die band tussen mens en dier? Zulke verschillende wezens die heel verschillend communiceren? Ik kan me daar na zoveel jaar werken met dieren nog steeds over verwonderen.
Heb jij ook een bijzondere band met je dier? Laat het ons hieronder weten, want dat zijn de mooiste verhalen!
Gerelateerde artikelen
Een dier en zijn mens – hoe misverstanden ontstaan
Goed slapen is ook voor dieren belangrijk
Hoe weet je of je dier gelukkig is
Geef een antwoord